شاعر" با کاروان حله" فرخی سیستانی

"ابوالحسن علی بن جولوغ" که ما او را به "فرخی" می شناسیم غلامزاده ای بود از مردمان سیستان که در سال های پایانی سده ی چهارم در زمان دست به دست شدن حکومت از سامانیان به عزنویان در آن دیار زاده شد.

آموزش علی در سیستان انجام شد و او موسیقی و ادب آموخت و در همان جوانی زبانش به شعر باز شد، اما کارش مهتری بود و شاعری نمی کرد.

علی در جوانی ازدواج کرد و هزینه ی زندگی اش زیاد شد و برای اربابش نوشت که نیازش بیش تر شده است. اربابش پشت نامه ی او پاسخ داد:"این قدر از تو دریغ نیست و افزودن ازین را روی نیست"

پس از این نامه نگاری ها همان طور که او در سروده ی بلند نامش " با کارون حله " گفته است، برای به دست آوردن پول دنبال صاحب قدرت و شکوتی گشت تا ستایشش کند و صله و بخشش بگیرد. راهش به دربار شاه "چغانیان" افتاد و سروده هایش به گوش درباریان خوش نشست و در همان دیدار اول :"..فرخى را اسب با ساخت خاصه فرمود و دو خيمه و سه استر و پنج سر برده و جامهٔ پوشيدنى و گستردني" به او دادند.

پس از مدتی گذر فرخی به دربار محمود غزنوی افتاد و از نزدیکان او شد و آن قدر مال اندوخت که نوشته اند:"... بيست غلام سيمين کمر از پس او برنشستند" و این طوری کیسه خالی مهتر پر از سکه شد.

فرخی تا آخر عمر در دربار غزنویان ماند و وقتی محمود مرد به ستایش جانشینان محمود پرداخت، در سال 429 هجری قمری در شهر غزنه درگذشت.

در باره ی شعر فرخی از همان زمان قدیم حرف های زیادی زده شده است. از جمله " رشيد وطواط" گفته است:" فرخى عجم را همچنان است که ابو فراس عرب را، و اين هر دو فاضل سخن را سهل و ممتنع می گويند."

Abolhassan Ali bin Joologh, who we know as "Farrokhi", was a Gholamzadeh from the Sistan people who was born in the late years of the fourth century at the time of the rule of the Samanids to the Aznavids.

Ali's education took place in Sistan, where he learned music and literature and opened poetry at a young age, but his work was more important and he was not a poet.

Ali got married at a young age and the cost of living increased and he wrote to his master that his need was greater. The master behind his letter replied, "It's not too much for you and it's not over."

After writing these letters, as he used to say in his long song "With the Karun of Hilla", he sought to gain money and praise him to earn money and to be forgiven. He made his way to the court of the "Choghanian" king, and his songs sounded good to the courtiers, and in the first visit: "Farrokhi made a horse with a specially made horse. They gave.

After some time, Farrokhi fell into the court of Mahmoud Ghaznavi and became close to him and was so wealthy that they wrote, "... twenty slave Simin Kemer did not come after him" and thus the empty sack was filled with a larger coin.

Farrokhi stayed in the Ghaznavian court for the rest of his life, and when Mahmoud died praising Mahmoud's successors, he died in Ghazni in 429 AH.

Much has been said about Farrokhi's poetry since ancient times. For example, "Rashid of Watawat" said: "Farrokh Ajam continues to call Abu Farras Arab, both of whom are easy talkers."